Feeling hot

De dagen kruipen voorbij en het werk is nog steeds hard. Temperaturen rijzen tot 36 overdag, verbrande lichamen worden dagelijks behandeld met aftersun en de maaltijden zijn geüpgraded tot aardappels/groente/vlees of goedgevulde taco’s. De routine begint er in te komen.

Sinds een paar dagen ben ik van boerderij veranderd en sta ik iedere dag aan de schoffel oftewel ‘’chipping’’. Dit omdat er op het moment te weinig werk is bij de fruitkweker waar ik eerder aan de slag was. Gelukkig is er zat te doen op de Taylor Farm waar broccoli en kropsla gekweekt wordt. De farm is een van de grootste die ik ooit heb gezien. Ik heb geen idee hoeveel hectare de velden beslaan maar ga er maar van uit dat de oppervlakte vergelijkbaar is met het dorp Waspik, ongeveer dan. Iedere dag om half 6 in de veel te vroege ochtend vertrekt er een bus vol met werklustige backpackers naar de velden. Daar aangekomen wordt de groep opgesplitst in 3 teams. Een deel plukt de broccoli, een andere verpakt de broccoli en de overgebleven jongens en meisjes staan heel de godganse dag aan de schoffel. Klinkt misschien niet als de leukste klus, maar dat is het wel. Ben je ingedeeld in het schoffelteam dan mag je werken met muziek in je oren. En geloof me, dan gaat de tijd sneller . Ook al ben je al 5 keer door je muzieklijst heen. Je gedachten nemen je mee naar plekken waar je veel liever zou zijn. Liggend op mooie stranden met een ijskoude corona in je hand kom je de dag door. In je fantasie dan. Het werk is zo eentonig en herhalend dat je vanzelf wegdroomt en helemaal vergeet dat je het meest saaie baantje in je hele carrière aan het beoefenen bent. De afgelopen weken is er een hittegolf aan de gang in zo’n beetje heel Australië. Temperaturen van 44 graden worden gehaald en bosbranden zijn dagelijkse kost voor bewoners van Tasmanie, delen van New South Wales en Victoria. Met een beetje (on)geluk en een sterke zuidwesten wind kunnen de bosbranden oprukken tot Queensland, de staat waar ik nu ben. Maar voordat het zo ver is ben ik al lang weg. Het enige voordeel, als je het al een voordeel wil noemen, van het werken in de volle zon is dat je (ik in ieder geval) in no-time een kleur op je huid krijgt. In mijn geval is dat bruin tot donkerbruin, bij andere is het kreeftrood. Zonnebrand is hier net zo belangrijk als water. Ik geloof ook dat Australië een van de hoogste aantallen aan huidkanker patiënten heeft door de zon. Er blijkt namelijk een gat in de ozonlaag te zitten boven Australië. Te lang in de zon kan hier ernstige gevolgen hebben. Niet om iedereen nu bang te maken en uit de zon te helpen, maar je moet gewoon iets meer opletten.

En dan is het donderdag oftewel pay-day. Op het moment dat je de bankrekening aangevuld ziet met je salaris maakt dat alle dagen van bloed, zweet en tranen in een keer goed. 467 dollar voor 3 dagen schoffelen. Dat zijn nog eens salarissen. Er zijn tijden geweest in Nederland dat ik hetzelfde kreeg overgemaakt van de Efteling voor een hele maand. Nu is hier het leven ook wel duurder, maar toch. Daarnaast spaar je eigenlijk ongemerkt nog meer geld omdat je een ruim bedrag betaald aan belasting die je vanzelfsprekend aan het einde van je reis allemaal netjes terug kan vragen. Ik heb bedragen gehoord van 5000 euro om mee naar huis te nemen. Diegene heeft dan wel veel gewerkt. Maar een eurootje of 600/700 zit er altijd wel in na anderhalve maand werk. En dat kun je dan mooi spenderen in Azië. Daar kijk ik toch ook wel naar uit. Zo’n beetje elke backpacker die ik ontmoet is naar Azië geweest of wil daar naar toe na de reis in Australië. Populairste bestemming: Thailand. Met haar tropische regenwouden, full moon party’s, adembenemende stranden, goedkope drank en het epische Bangkok is het een droombestemming. Voor 30 dollar per nacht slaap je in de meest mooie resorts aan het strand en je kunt op een olifant een toch maken door de jungle. Hoe goed klinkt dat? Dat wou ik zeggen ja. Ook zijn er verhalen verteld over locals in het bezit van AK47’s, bazooka’s en ander Russisch wapentuig die je voor een kleine honderd dollar kan huren om een koe op te blazen. Maar dit zijn natuurlijk geruchten en heel fout. (Of toch stiekem wel grappig). Maargoed dat zijn dus de dingen die je de dagen doorhalen in hier. Denkend aan mooiere, interessantere en vooral spannendere plekken in de wereld dan in dit dorp.

Livin’ la vida loca in Stanthorpe!

Cheers.