Korsina!

Oftewel proost in het Hindi. 7 dagen per week werken in een Indisch restaurant gerund door een grote familie levert een steeds groter wordende Hindi woordenschat, een niet al te dik salaris en gratis whiskey na het werk op. De favoriete drank naast masala tea. Elke dag van de week werken? Dan moet je na een maand een klein fortuin hebben verdiend zul je denken. Nou ja, niet als je gemiddeld 4 uur werkt op een avond.

Sizzling Meals, het zusterbedrijf van dat andere Indische tentje in Cairns en tevens de enige Indische keuken sinds jaren in Port Douglas. De eerste weken sinds de opening, zo’n maand geleden, waren hectisch in de keuken en druk in het restaurant. Nu zo’n n beetje alle inwoners van dit paradijselijke dorp een veel te hete beef vindaloo waar je strot van de fik vliegt hebben geprobeerd begint het langzamerhand wat rustiger te worden. De verveling slaat toe en dan sta je zomaar de vloer van het gehele pand te schrobben met een 3 jaar oude mop zodat het gaat stinken naar natte hond. Niet echt bevorderlijk voor de eetlust lijkt mij. Misschien dat er mensen zijn die wegzwijmelen bij de geur van een druipende Duitse herder, ik krijg er kots neigingen van. Maar besparen op fatsoenlijke schoonmaakmiddelen resulteert wel dat je op termijn een splinternieuwe auto koopt die je dan trots laat zien aan je favoriete bedienend personeel. Tijdens dit ritje ben ik erachter gekomen dat niet alleen Duitsers asociaal bumperkleven in iets te grote lease bakken die ze eigenlijk niet kunnen veroorloven. Maar he, geef ze eens ongelijk. Als je in een Audi A7 over de snelweg raast zou ik ook die Nissan Micra bestuurt door een of ander getrouwd stel van middelbare leeftijd genietend van het mooie landschap terwijl ze een vrachtwagen inhalen van de weg willen duwen. Het zou verboden moeten worden om  grotere auto’s dan jijzelf te blokkeren op een weg waar je makkelijk 180 kan.

En dan heb je nog zoiets als het rijden aan de verkeerde kant van de weg. Wie in godsnaam heeft het verzonnen om  links te gaan rijden terwijl de rest van de wereld zich op de rechterhelft van de weg bevind. Ik kan er met mijn verstand niet bij. Ik ben nu amper 3 maanden in Australie en nog steeds kijk ik bij het oversteken alle kanten uit op zoek naar ozzies in pick-up trucks plus hond in de laadklep die het geen moer uitmaakt of er een voetganger op het punt staat over te steken. Voetgangers worden hier namelijk niet beschouwd als volledige weggebruikers. Wil je lopen? Prima, maar doe dat dan waar geen asfalt ligt. Dit alles is natuurlijk gebaseerd op eigen ervaringen en is puur subjectief. Om het maar even te relativeren; vergeleken met het verkeer in Bangkok is de kans dat je daar wordt aangereden en overlijd minstens keer 10. Ook gebaseerd op ervaringen van backpackers en staat dus niet garant voor een objectieve op feiten gebaseerde conclusie.

Terug naar het restaurant. Aan het hoofd van het Sizzling Meals imperium staat een of andere verre neef. Een gerespecteerd man van weinig woorden met de grootste tulband die ik heb gezien. Hij doet me een beetje denken aan de enige echte Don (was dat Marlon Brando? Die met een scheve muil) uit de Godfather trilogie. Dan heb je Harry, mijn baas en de dagelijkse leiding van de toko in Port Douglas. Baard en tulband iets kleiner dan de Don, maar nog steeds imponerend. Altijd bellend met ‘’iemand’’ op zijn splinternieuwe Iphone 5 die hij heeft gekregen van zijn maatje Gerry waarmee hij ook die nieuwe auto deelt. Gerry heeft een aantal jaar geleden besloten zich te ontdoen van baard plus meterlang haar en daarmee dus ook tulband. Nog steeds gelovig, maar het wassen en onderhouden was zo lastig. Het hoofd van de keuken is Sabi. Een grote indrukwekkende chef die op zijn slippers achter het fornuis de meest heerlijke curry’s brouwt. Het is knap hoe hij het elke keer presteert om de metershoge vlam in de pan weet te ontwijken zonder dat zijn trots, lees: baard weg brand. Sabi is precies de stereotype Indische immigrant die ziet in films. Altijd vrolijk en met rare draaiende handbewegingen verhalen vertellen waar je maar de helft van begrijpt. Niet minder grappig overigens. En last but not least, Mister Sinh. Niemand van het niet Indisch personeel weet zijn echte naam. De clown van de keuken is verantwoordelijk voor de Naan broden gebakken in een soort van hete lucht put en de voorgerechten. Mister Sinh heeft de gewoonte om onder luid gezang en het laten rinkelen van dat irritante belletje je te laten weten dat je het voorgerecht op kunt halen om er dan vervolgens achter te komen dat hij gewoon even hallo wilde zeggen. Lachen man.

Naast werken bij Sizzling gebeurt er op een dag vrij weinig. Het dagelijks leven in het hostel bestaat uit niet veel meer dan douchen, eten, slapen, relaxen en bedenken wat je na wat je morgen gaat doen. Mijn enige vorm van transport ben ik sinds een week kwijt. Natuurlijk had ik kunnen weten dat de mooie mountainbike die werd aangeboden op straat voor 40 dollar een gestolen goed was. Maar ik als volbloed Nederlander kan zo’n dealtje natuurlijk niet afslaan. Welgeteld 5 dagen heeft het geduurd voordat er 3 ozzies even duidelijk maakte dat het toch echt hun fiets was. Volgende keer toch maar even die bekerhouder er af monteren en een ander kleurtje geven aan het frame nadat je weer zo’n voordelig koopje doet. Een fiets kopen van een dakloze, welke student heeft het niet gedaan? De laatste paar dagen ben ik op zoek gegaan naar een bedrijf dat WEL auto’s durft te verhuren aan jonge reizigers. Dat is namelijk nog een hele opgave omdat er word gedacht dat elke 19 jarige de auto helemaal Total loss rijdt. Misschien zegt dat iets over het rijgedrag van de jeugd hier? Het systeem om een rijbewijs te halen hier is sowieso een waar een bureaucratisch ambtenaar een harde piemel van zou krijgen. Als ik het goed begrijp mag je als je na je 18e verjaardag beginnen met je rijbewijs door middel van het nemen van lessen. Die kun je nemen bij een rijschool, of van iemand die zijn rijbewijs minimaal 10 jaar schoon heeft weten te houden van criminele weg activiteiten en boven de 25 is. Als je slaagt voor de test mag je rondrijden met een L sticker achter de ruit mits er iemand naast je zit met ervaring en boven de 25. Als je slaagt voor de volgende test mag je in de auto stappen met een dikke P op dezelfde plek als de vorige L. Geen idee wat daar nu weer het nut van is. Slaag je voor de laatste test, dan mag je eindelijk als een volwaardig automobilist zonder sticker de weg gebruiken . Ik ben blij dat ik  mijn volle rijbewijs in Nederland mocht halen. Al was het inclusief 2 keer zakken voor het examen. Natuurlijk is deze uitleg gebaseerd op mijn eigen constateringen en uitleg van mede reizigers. Ik sta dus ook niet garant voor onjuistheden of verdraaide feiten.

Verder wil ik nog even zeggen dat ik Nederland toch wel een beetje mis. Af en toe dan. Ik had graag het hele verhaal rondom het paardenvlees schandaal meegekregen. Het nieuws volgen is vrij lastig als internet niet altijd beschikbaar is en je niet kunt afstemmen op het 8 uur Journaal. Daarbij wordt de laptop waar deze geweldige blogs op worden gevlamd met de dag langzamer zodat je koffie kunt zetten tijdens het opstarten. Ik wens jullie beter weer en tante Annie heel veel beterschap. We zien elkaar over een paar maanden!

Cheers.