Oplichterij

Afgelopen week kwamen een oude reismaat en ik op het geweldige idee om een auto te huren om zo een bezoek te brengen aan het beroemde Cape Tribulation. Het zou een epische trip naar onbekend gebied worden. Veel goedkoper dan zo’n dure georganiseerde tour. Dachten we.

Ik zal niet weer een betoog gaan houden over hoe belachelijk het is dat iemand van onder de 21 het recht wordt ontnomen om een automobiel te huren en wat voor geldklopperij de extra kosten zijn die worden gevraagd als het wel wordt toegestaan. Dan heb ik het nog niet eens over de 500 dollar borg die je moet betalen en waar je een na de daadwerkelijke huur niet bij kan. Na alle bedrijven langs te zijn gelopen in Port Douglas bleek er maar 1 bereid te zijn een auto te verhuren. Maar liet die nou net gesloten zijn op de dag dat de trip gepland stond. Wie haalt het in zijn hoofd om te sluiten op een doordeweekse vrijdag? Toch een dag vrij gevraagd dus gaan zullen we. Gelukkig bleek er nog een bedrijf te zijn. 60 km verderop, in Cairns. Beetje onlogisch als je bedenkt dat je dan de auto moet ophalen in Cairns om vervolgens datzelfde stuk weer terug te rijden om zo naar het noorden te gaan. Wat doe je dan als ongeduldige backpacker. Juist, je boekt een busticket naar Cairns. Na wat gedoe met borg betalen en de check van de auto kregen we tot onze verbazing een nogal snelle bak. Mitsubishi Magna Executive V6 3.5 liter, automaat (beetje jammer). In 8,2 seconden naar de honderd (eigen meting). Allemaal leuk en aardig hoor, maar als blijkt dat na 50 km rijden de speakers opgeblazen zijn en er rare geluiden ontstaan tijdens het gas geven begin je toch te twijfelen of je wel zo’n goed dealtje hebt gesloten. Na een paar keer stoppen en heel interessant zonder iets te zien onder de motorkap te kijken kwamen we erachter dat de bouten waar het hele wiel aan de auto vast zit op het punt stonden van los te trillen. Je kan wel bedenken wat dat voor situaties op zou kunnen leveren. Maargoed een paar bouten aandraaien kan iedere a-technische kneus mits er het juiste gereedschap voor aanwezig is wat er dus niet was. Het ‘’aandraai gereedschap’’ (geen idee hoe zoiets heet) paste niet op de bouten. Lekker is dat. Natuurlijk was er de mogelijkheid het alarmnummer van het bedrijf te bellen maar als je in the middle of nowhere langs een kustweg staat heb je geen bereik. Zelfs niet met je HTC One X black limited edition with Beats by Dre. Enige optie: doorrijden naar het eerstvolgende huis en hopen dat je wiel er niet af schuift waardoor je 40 meter naar beneden dondert om vervolgens te landen in een woeste zee vol met dodelijke kwallen. Een barre tocht van maar liefst 4 kilometer was er nodig om een oude ozzie te vinden met het juiste gereedschap. No worries, de trip gaat verder.

Hoe verder je naar het noorden rijd hoe minder verkeer je op de weg tegenkomt. Eenmaal de daintree river te hebben overgestoken kom je alleen maar pick-up trucks en 4-wheel drives tegen die met een noodgang over kronkelende junglewegen razen. Je staat er van te kijken hoe die locale Opel Combo(!) ons bij kon houden. Met moeite schud je er zo eentje van je af. Je wil natuurlijk niet ingehaald worden door een bestelwagen als je een V6 onder je motorkap hebt liggen. Al zoekend in het donker kwamen we er achter dat er na zonsondergang vrij weinig te doen is in het gebied dat Cape Tribulation wordt genoemd. Na het laatste restaurant/tankstation/hotel/supermarkt verandert de geasfalteerde weg in een grindpad waar je zonder 4 wiel aandrijving er waarschijnlijk een week langer over doet om bij het volgende dorp Cooktown te komen dan met een 4wd. Hebben we dus toch maar niet gedaan. Een zelfgeorganiseerde junglesafari volgde. Elk weggetje dat ook maar interessant leek zijn we ingereden op zoek naar wildlife en dan voornamelijk krokodillen (toch Duuc?). Niet dat we die zijn tegengekomen. Meer dan een paar overstekende wilde zwijnen en een ontelbaar aantal kikkers die voor je auto springen hebben we niet gezien.

Ondanks het enigszins tegenvallende resultaat was het toch de moeite waard om te worden opgelicht door “Cairns Older Car Hire”. Want dat zijn we naar mijn gevoel. Achteraf werden er allerlei kosten verrekend zoals elke kilometer die je meer hebt gereden dan 200 kost je 25 cent. Aan de andere kant vind ik het een geniale zet van het bedrijf. Zorg dat je de enige bent in de omgeving die verhuurt aan 19 jarige jongemannen, geef ze benzine slurpende auto’s met een shiny spoiler op de achterkant en zorg dat ze de 200 km grens ruim overschrijden. Ik voorzie een gouden business.

Cheers.