The life of a backpacker

Nog nooit in mijn hele carrière als krantenjongen, pizzabezorger, bosmaaier, keukenslaaf en 2 sterrenrestaurant ober ben ik ontslagen op grond van mijn nationaliteit of het niet in de gratie vallen van de baas. Tot een paar dagen geleden. Vanaf nu zijn alle broccoli telers arrogante klojo’s die misbruik maken van het feit dat je als loonwerker niks te vertellen hebt. Alle van Italië afkomstige boeren die Sam Taylor heten dan. Laten we niet alle telers over een spreekwoordelijke kam scheren. Dat zou oneerlijk zijn tegenover de andere boeren.

Na 3 dagen werken op de broccoli kwekerij, waar ik overigens alleen maar het onkruid heb verwijderd tussen de kropsla, kreeg ik rond een uur of half 10 ’s avonds van de hosteleigenaar ook wel Doug genoemd te horen dat er geen werk meer was de volgende dag voor mijn franse vriend en ik. De reden: we zouden te langzaam werken. Natuurlijk is dat de grootste onzin. 3 dagen lang heb ik in de brandende zon me het zweet tussen de bilspleet gewerkt en me uitgesloofd om maar niet de langzaamste te zijn. En dat was ik ook zeker niet. Ik ben immers de zoon van een tuinman in hart en nieren dus ik weet wel hoe de schoffel werkt. Met mijn jarenlange ervaring als tuinhulp onder het gezag van de tuinman des huizes dacht ik toch wel goed werk te verrichten. Het tegendeel bleek. Volgens de baas dan. De echte reden was volgens mij dat de boer dacht dat ik van Franse afkomst was en mij dus niet mocht. Op het moment dat ze doorkrijgen in Stanthorpe dat je uit Frankrijk komt ben je vergelijkbaar met een parasiet en worden er kleine bendes gevormd om je de eerstvolgende zaterdagavond je een beuk te geven in de pub. True story, tijdens mijn verblijf zijn er 2 gevallen geweest van kroeggevechten met Fransen en een verdwaalde Zweed. Aan de andere kant kan ik ook wel enigszins begrijpen dat dit soort dingen gebeuren in een dorp als Stanthorpe. Er is letterlijk niets anders te doen dan beginnen met roken als je 9 bent (ik heb ze ontmoet) en backpackers lastig vallen. Zonder toekomst en weldenkende zorgzame ouders krijg je deze trieste situatie.

Maar genoeg over dat redneck dorp. Er zijn ook leuke momenten geweest in Stanthorpe. Deze vonden alleen bijna altijd in het hostel plaats met mensen uit andere landen dan Australië. Veel te duur bier drinken en hamburgers grillen op een openbare bbque bijvoorbeeld. Als je allemaal in dezelfde situatie zit ontstaat er een soort van saamhorigheidsgevoel en wordt iedereen familie van elkaar. Je doet alles samen. Je eet met elkaar, je woont allemaal op dezelfde plek en je doet allemaal boodschappen bij dezelfde supermarkt. Het afscheid van mijn Zweedse kamergenoten Safi en Karin was er dan ook een met een traan. Ze stonden op het randje van depressie vonden ze zelf. Een maand lang leven als een broccoli plukker was ze te veel geworden en besloten dus vroegtijdig te vertrekken naar Surfers Paradise. Ja dat is de officiële naam van de zojuist genoemde plaats. De stad is vergelijkbaar met Chersonisos maar dan met wolkenkrabbers en een van de hoogste golfen in Australië. Leuk voor hun, minder voor mij. Nu stond mij 5 dagen werkloos mezelf vervelen te wachten zonder aanwezigheid van de Zweedse dames. De dagen kropen voorbij zonder enig zicht op verbetering. Op enig moment heb ik dan ook besloten te vertrekken en naar het tropische noorden te trekken met als bestemming Cairns.

De mogelijkheid was er om voor ongeveer 60 dollar een busticket te kopen naar Brisbane. Maar ik als arme reiziger besloot het liftend te doen. Voor de eerste keer heb ik het best redelijk gedaan denk ik. Binnen 5 uur was ik nog maar 100 km verwijderd van Brisbane op een totaal van 230 km. In Toowoomba aangekomen was ik het zat en heb ik met Greyhound (busmaatschappij) het laatste stuk overbrugd. Eenmaal in Brisbane aangekomen heb ik gelijk een vliegticket geboekt naar Cairns. De Australische variant van vliegwinkel.nl bood tickets aan vanaf 86 dollar. Koopje, voor dat geld kun je niet eens de brandstof betalen als je een auto tot je beschikking hebt. Achteraf klimt de prijs langzaam maar zeker omhoog en na alle toeslagen kom je uit op 146 dollar. Bijna 2 keer zo duur, maargoed. Na anderhalf uur vertraging en flink wat turbulentie veilig aangekomen in Cairns. Het weer voor de komende dagen: regen, regen met onweer en af en toe zon. Luchtvochtigheid: 80 procent. Vergelijkbaar met een badkamer waar de douche een uur aanstaat. Maar verder niks te klagen. Alles beter dan centimeters sneeuw en temperaturen onder de nul. Ik voel met jullie mee.

Salute