The biggest tropical city in the world.

Brisbane, de grootste tropisch stad ter wereld. De stad waar oude kerken naast glazen skyscrapers staan. Waar zandstranden te vinden zijn, maar dan met chloor doordrenkt zwembadwater. En waar grote groepen dronken aziaten alle openbare bbques bezetten zodat je tot 11 uur 's avonds moet wachten totdat je eindelijk je hamburgers kan bakken. Om te beginnen deel ik altijd graag met iedereen waar ik zit op het moment van schrijven. Vandaag is dat op een soort binnenplein van de state library met gratis WiFi , heerlijk in de schaduw want het is buiten een graadje of 32. De eerste 3 dagen in Brisbane was ik voor het eerst echt op mezelf aangewezen. Ik werd afgezet door Andressa, de braziliaanse, bij het grootste hostel waar ik ooit ben geweest. Het bleek een voormalig tehuis van het leger des heils te zijn voor daklozen, maar was nu verbouwd tot een groot partyhostel midden in het centrum. Iedere avond was er wel een groot thema feest in de bar van het hostel. Niks mis mee zou je zeggen. Maar hoe langer je verblijft in het hostel hoe smeriger je de keuken gaat vinden, hoe meer ongedierte je rond ziet kruipen en hoe viezer de gang gaat ruiken. Na 2 nachten was ik er dan ook wel klaar mee en ben naar een kleiner hostel vlak buiten het centrum verhuisd. De dagbesteding de eerste dagen bestond vooral uit het zoeken naar werk op het internet wat overigens in bijna alle parken gratis(!) beschikbaar is. Ik ben geen rasechte liefhebber van botanische tuinen, maar Pa ik heb een dag lang gewandeld door het mooiste tevens grootste stadspark en me geen moment verveeld. Dat je het weet. Maargoed na wat mailtjes en telefoontjes nog steeds geen resultaat totdat ik de volgende advertentie tegenkwam: ''Wanted, Santa's helpers''. Tja, dan maar in een apepakje door de stad een beetje lollig doen voor een beetje geld (15% van je totale opbrengst. De eerste dag werd ik alleen er op uit gestuurd om geld te bedelen in het zakelijk district van Brisbane. Een kansloze poging. Wat je ook doet, alleen de mensen die van te voren al geld wilden doneren aan een goed doel doneerden een paar dollar. Daar sta je dan heel de dag rendier geweien van piepschuim te verkopen. De 2e dag verliep totaal anders. Een van de jongens vond het helemaal geweldig om eens iets anders te doen dan heel de dag maar een beetje in het hostel lamballen. Met z’n tweeën is het opeens een stuk leuker kan ik je vertellen. Die dag werd ons het gebied langs Southbank toegewezen. Southbank bestaat uit een redelijk groot stuk park langs de Brisbane River met junglepaden, een boulevard, het kleine broertje van de London eye en een kunstmatig strand. Voor ‘the reindeer people’ eigenlijk verboden terrein, maar wel de allerbeste plek om kinderen veel te dure piepschuim geweien te verkopen. En dat hebben we dus ook gedaan. Opeens sta je met Japanse dames te dansen voor de camera van de reisleider, sta je op de foto met prachtige gebruinde Australische dames en word je tot 3 keer het park uitgekickt door een behoorlijk chagrijnige security dude. Omdat het dus verboden terrein is voor ons werden we constant in de gaten gehouden. Uiteindelijk loopt dat natuurlijk uit op een kat en muisspel vergelijkbaar met de souvenir verkopende afrikanen versus politie in de grote Europese steden. Je wordt weggestuurd, maar blijft terug komen zodra de boeman uit het beeld is. De volgende dag zijn we met z’n drieën op pad gegaan voor het goede doel. Natuurlijk zijn we weer terug gegaan naar onze favoriete plek. Maar deze keer waren de mannen van Southbank Security Service voorbereid. Nog geen halfuur in het park en daar kwamen ze aanlopen hoor. 2 man sterk met 3(!) police officers. Of we even heel snel wilde uitleggen waarom we het in ons hoofd haalde om te collecteren voor kinderen met kanker in Southbank. Na wat gebabbel met de politie, die er overigens wel om kon lachen, werden we alle drie voor welgeteld 10 dagen verbannen uit het gebied. Met of zonder rendiergewei op ons hoofd. Alleen maar omdat we voor een goed doel geld aan het binnen halen waren. Dan hadden we wel geen license daarvoor, maar toch. En dan opeens, uit het niets, krijg ik ’s ochtends om 9 uur een telefoontje van een backpackers uitzendbureau waar ik me de 2e dag in Brisbane had ingeschreven. Of ik diezelfde dag nog om 4 uur de bus wilde pakken om de volgende dag aan de slag te gaan als fruitplukker in Stanthorpe, een dorp meer dan 200 km vanaf Brisbane. Ein-de-lijk geld verdienen!